Çocukluk Arkadaşların ve Çocuklu Arkadaşların

Çocukluk arkadaşları çok özeldir; çünkü birlikte büyümüşsünüzdür, çünkü birbirinizin her şeyini bilirsiniz, bu biraz birlikte hamur yoğurmaya benzer; herkesin kişiliğinde, karakterinde çocukluk arkadaşının izi vardır. Aranızda her ne olursa olsun yeri özel kalır, küs bile olsanız özlenir, adilik ettiyse bile gönlünün bir yeri onu senden bile gizli sevmeye devam eder. Çocukluğun kendisi öyle güzeldirdir ki arkadaşlıkları da öyle olur. 

Kiminin bu arkadaşlıkları ebedi birer dostluğa döner öyle ki arkadaşım dediğin insan artık seçtiğin kardeşin olmuştur; başına bir şey geldi mi ilk onu ararsın kan bağın olan abini, ablanı, kardeşini aramak yerine; sen de ona koşarsın ilk. Kavga etseniz de gel ulan der bir öpüşür barışırsınız. Egosuz başlamıştır çünkü o çocukluk arkadaşlığı.... 

Birlikte büyümek tam da bu arkadaşlıkları tanımlayan bir cümledir. Bazen birlikte büyürken işler değişir, hayatınıza sevgililer girer, ego girer, değişen hayat görüşleri girer; akışa bırakırsın işleri, su akar işte, birlikte akmazsınız, akamazsınız.... 

Ben hayatımda hep az insan olmasını tercih ettim; uzunca süre tek bir dostum oldu, çocukluk arkadaşım, kendi seçtiğim kardeşim; çocuktuk işte bir şeyler oldu birlikte akamadık; sonra başka dostlarım oldu çok sevdiklerim aileden gördüklerim ki aralarında biri çok özeldi hala da özel; çocukluğumu bilmiyordu belki ama ergenliğimi iyi biliyordu; hayallerimiz vardı, acaba evlenebilecek miyiz çocuklarımız neye benzeyecek diye oturup saatlerce sohbet ettiğimiz gecelerimiz ve birbirimizin omzunda ağladığımız zamanlarımız; çocuklarımız oldu; kurduğumuz hayaller gerçekleşti ama yine birlikte akamadık o  suda. 

Büyürsün ve bir çocuğu büyütmeye başlarsın artık çocukluk arkadaşların gibi çocuklu arkadaşların olur; zaten onlar olmasa bir çocuğu nasıl büyütürsün ki; onlar senin çocukluğunu anılarından dinlerler, onlar senin çocukluğunu bilmezler ama onlar da annedir, onlar da bir çocuğu büyütüyorlardır. Hem başkalarının anılarını dinlemek, o anılarda kendi çocukluğuna dönmek ve gülümsemek, paylaşmak da çok güzeldir. 

Anne olunca bir de böyle çocuklu arkadaşlarım oldu benim; beni 2,5 yıldır tanıyan benim 2,5 yıldır tanıdığım... Çocuğun insanın hayatına kattığı en güzel şeylerden biri de bu arkadaşlıklar oluyor. Hani Harvey Karp demiş ya bir çocuğu büyütmek için bir köye ihtiyaç var diye işte artık günümüzde de çocuklu annenin böyle çocuklu arkadaşlara ihtiyacı var, imece usulu büyüttüğün; gecenin bir yarısı emzirmeye kalktığında Whatsup'tan sende mi uyanıksın sen de mi emziriyorsun diyebildiğin. Delirdiğin bir anda offf offf fenayım kızlar ya diyebileceğin, çocukluğunu bilmeyen ama çocuklu olmayı bilen arkadaşların.... 

Bir annenin ihtiyaç listesinde kesinlikle arkadaşları olmalı. Herkes sana akıl verirken onlar sana gönül verirler çünkü herkes sana şunu yap derken onlar sana bazen hiçbir şey söylemezler sadece anlarlar. Elinde limon tutarken sen herkes sık at şu limonu der, arkadaşların ise gel limonları birleştirip limonata yapıp içelim derler. 

Annelik serüvenimde böyle arkadaşlarım olmasaydı sanırım çok daha fazla zorlanırdım. Velhasıl arkadaşlığın her türlüsü güzel, anne olduğunuzda aman canım bu saatten sonra yeni arkadaş mı edinmek demeyin sakın, yeni arkadaşlıklara açık olun, iyi gelecek....