Aren bugün itibariyle tam 2,5 yaşında; dün akşam kendi isteği ile odasına geçti ve orada yattı. Doğduğundan beri bizim odamızda kendi yatağında yatıyor ve bu bizi inanılmaz mutlu ediyordu; herkes belki de en çok biz halimizden memnunduk. Onu görerek uyumak, nefesini yanağında hissetmek, gözünü açar açmaz onu görmek, o gözünü açar açmaz üzerine atlaması ve seni uyandırması, hepsi bizim için büyük keyifti.
Elbette bir gün odasına geçecekti, bunu ona anlattık; anlatırken hep istersen dedik, istediğinde dedik. İstediğinde sen de odana geçebilir ve orada uyuyabilirsin. Bir süredir ben odamda uyayacağım, bana yeni yatak alacaksınız di mi gibi cümleler söylüyordu; geçtiğimiz haftasonu ise son derece kararlı biçimde; ben zaten odamda uyurum ki, ben zaten odamda uyumak istiyorum ki gibi cümleler kurmaya başladı. Ay ve Yıldız temalarını seviyor, IKEA gittiğimizde Ay ve yıldız lambaları aldık iyice heveslendi; bunları odama takalım diye.
Planlarımız bambaşkayken dün akşam bir anda yatağını kendi odasına taşıdık ve orada uymaya başladı. Tüm sürece dahil oldu bu onu daha da heveslendirdi ve mutlu etti.
Dün akşam küçük meleğim kanatlarını taktı ve odasına uçtu. Biz ondan daha şaşkındık dün akşam.
Aren bir çok anlamda zor bir çocukken bir çok anlamda da çok kolay bir çocuk. Uyumlu ve adaptasyonu oldukça hızlı. Tüm önemli süreçleri çok kolay atlattık; çünkü hepsine kendine karar verdi. Emzirmeyi 1 günde bitirdi, bezini kendi isteği ile çıkardı ve çıkardığı gün itibariyle kendi kendine yapmaya başladı, uykuya yatakta geçemyi, kucak yerine, kendi istedi ve daha nicesi... işte en son da kendi odasında kendi yatağında yatmaya da yine kendi karar verdi; biz anne-baba olarak onu sadece cesaretlendirdik ve onun kararlarının daima arkasında olduğumuzu ona hissettirdik.
Umuyorum hayatında kendi kendine alacağı tüm kararlarda mutlu ve huzurlu olur; daima bizim desteğimizi ve sevgimizi yanında hisseder; gücünü önce kendinden sonra da bizim ona olan güvenimizden, sevgimizden alır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder