Özlüyorum...

Sen söz konusu olunca hiç bildiğim hiç yaşamadığım şeyleri özlüyorum. Her duygum başkalaşıyor, farklı anlamlar kazanıyor. Bazen sırf bu yüzden zaman çabuk geçsin istiyorum; sonra bunu istediğime üzülüyorum, seninle anın tadını çıkarmalıyız diyorum. Zihinimde ve kalbimde bir sürü anı biriktirmeye çalışıyorum; kalbimin gözüyle zihnimin makinasıyla fotoğraflarını çekip aklımın en güzel köşesine koyuyorum.

Çok değil 1 yıl sonrasını düşünüp özlüyorum şimdiden mesela. Büyüdüğünü benimle sohbet ettiği düşünüp o hiç yaşamadığım anı özlüyorum, gözlerimi dolduruyor bu hiç yaşamadığım anların duygusu, sıcaklığı. Ama biliyor musun sana hamile kalmadan öncede seni düşler yine seni özlerdim ben. Anne olmak benim için belki de en çok özlemek kelimesiyle eşleşiyor. 

Daha da büyüdüğünün hayalini kuruyorum; elele dolaştığımız birlikte oyunlar oynayıp kahkahaya boğulduğumuz anlar var mesela zihnimde, delice özlediğim. 

Okula gideceğin günleri düşünüyorum; seni okuldan alıp eve birlikte gireceğimiz günler var özlemimde. Nasıl tartışırız, nasıl barışırız onları düşünüyorum mesela. Benim annem'le başlayan, kuracağın cümleleri düşünüyorum. Bana gelip sebebsiz sarılacağın canım diyeceğin anları. Öyle zamanlar olacak ki beni neden sevdiğini bile bilmeyeceksin; hatırlamayacaksın beni emdiğin anları, geceleri uyanıp illa da annem olsun demeden uykuya dalamayışlarını ama ben hatırlayacağım bunları ve sana tıpkı o anlarda olduğu gibi sarılacağım, kulağına fısıldayacağım. 

Elbette benden kopacağın anlarda gelecek kanatların olacak çünkü senin, uçup gideceksin ama eğer sana bir kök vermeyi başarırsak; elbette köklerinin olduğu yere sıklakla uğrayacaksın. Sen uçup gittiğinde ben o zihnimdeki fotoğraf karelerine tek tek bakacağım ve seni özlemeye devam edeceğim. 

Eve girer girmez seni çok özledim diyorum ya işte o an bile senin 2-3 sene sonra seni çok özledim anneciğim cümleni özlüyorum; belki de hiç söylemeyeceğin bir cümle olacak kimbilir ama ben özlüyorum işte o anları....

Bazen iş yerinden çıktığımda senin benim iş çıkışıma geldiğini hayal ediyorum mesela sen de üniversiteden çıkmışsın; ana-oğul alışverişe yemek yemeye gidecekmişiz. Baban da sonra bize katılacakmış belki o da kızıyla çıkmıştır ailece günü sonlandırırız. Benimle sohbet etmeye bayılıyormuşsun, Anne biliyor musun diye başlayan cümlelerini özlüyorum. Anne sence ne yapmalıyım diyen cümlelerini. Teşekkür ederim anne şimdi rahatladım diyen cümlelerini özlüyorum. 

Bazen düğün gününü bile düşünüyorum ve o andaki hallerimizi bile özlüyorum. Delirdin mi anne sen dersin muhtemelen bunları okusun; evet delirdim. Evladın olunca sen de anlayacaksın bunu.

Nasılki şimdi enerjim yetmiyor sana kimbilir belki o zamanlarda da aklım fikrim ve ben yetmeyeceğim sana. Ama sevgim yetsin istiyorum; seni sevdiğimi hisset, bil ve bu sevgiye hep ihtiyaç duy istiyorum çünkü benim sana hep ihtiyacım olacak. Sen benim için o daha içime bile düşmeden sevdiğim, sevgiyisine ihtiyacım olan olarak kalacaksın. 

Seni ve sana dair ne varsa özlüyorum ve seni daima seviyorum.