Ebeveynliğin fiziksel ve duygusal olarak çok çetin bir iş olduğu konusunda hemfikiriz değil mi? Yok siz, anneliği veya baba olmayı kolay bir iş olarak görüyorsanız o zaman bu satırla birlikte yollarımızı ayıralım :)
Çocuklar kesinlikle enfes ve tapılası varlıklar; fakat aynı zamanda gürültücü, pasaklı ve de çoğu zaman mantık dışılar. Çocuklarımızı sevdiğimiz kadar onlardan bıktığımız anlar da var; benim mesela var sizin de olmalı ve bunu benim gibi dile getirebilmesiniz; hadi ama birbirimizi kandırmayalım; bezdiğimiz ve ayy gına geldi bana dediğimiz zamanlar var!
Yapılan bir araştırmaya göre çocukları 6-9 dakika arası yani neredeyse sürekli düzeltmek gerekiyor. Benim gibi bu işten sıkılıp aman artık hiçbir şeyle uğraşmayacağım da diyor olabilirsiniz.
Okuduğum her makale karşıma ilk çıkan anahtar cümle şu oluyor: kendinize ve ilişkinizie zaman ayırın. Kendi deponuzu doldurmadan iyi bir ebeveyn olmanız imkansız deniliyor.
Olayın o en sıcak anında, patlamaya yakın olduğunuzda neler yapabilirsiniz?
Kuvetli alkış yapmak; O çok sinirlenip içinizden küfür falan etmeye başladığınız ve çocuğunuza fiziksel zarar vermeye yakın olduğunuz anlarda kuvetli ve yüksek sesli bir alkış yapabilirsiniz; alkışın sesi çocuğunuzu bir anda şaşırtacak ve yaptığı şeyi bırakacaktır; siz de bir nebze de olsa rahatlamış olursunuz. Bu alkış olayı ilk başlarda Aren'i gerçekten durdurdu ama sanırım benim otorite sorunum var veya çocuğum geçekten fazlasıyla özgüven sahibi artık gülüp geçiyor veya o da şak şak diyere ellerini çırpıyor aynen benim gibi! Hep diyorum bazen çocukta kendini görmek pek iyi olmuyor :)
Vereceğiniz cevabı veya tepkiyi erteleyin; Bağırmaya yakın hissediyorsanız kendinizi bir an oldun çocuğunuzun varlığını unutun, paçanıza yapışık bile olsa, ağlıyorsa kendi sesinizle şarkı söylerek mesela çocuğun sesini duymayın, bir bardak su içebilirsiniz, içinizden 10'a kadar sayabilirsiniz belki kendinizi bir 5 dk'lığına tuvalete bile kapatabilirsiniz. Bu otomatik olarak vereceğiniz sinirli tepkiyi yumuşatmaya vesile olacaktır; o 5 dk içersinde tekrardan kendinizi ve öfkenizi kontrol edebilir hale gelebilirsiniz. Şarkı bizde işe yarıyor; bu sefer şarkıya sinir olup söyleme söyleme dediği oluyor Arenin ama olsun bir şekilde dikkati dağılmış oluyor.
Kendiniz için mola verin; Çocuğunuzun güven içersinde olduğundan emin olur olmaz; mesela daha küçük ise oyun parkının içine koymak, yatakta bıramak gibi, kendi başınıza kalabileceğiniz, derin nefes alabileceğiniz başka bir odaya geçini balkona kaçın; kısacası yanlız kalın. Yanlız kaldığınızda yaşadığınız o dinir bozucu anı düşünüyorsanız işte bu olmaz; tabii aslında kocanızı da arayıp deli gibi bağırabilirsiniz bakın bu rahatlatıcı oluyor; twitter'a girip karşınıza ilk çıkana laf sokabilirsiniz ki bu çok sık uygulanan bir yöntem, anneninizi arayıp ağlayabilirsinizi senden de bana hayır yok deyip suratına telefonu kapatabilirsiniz; hepsi denenmiş yöntemler işe yarıyor :)
Başkasının görüşünü alın; Valla seçeceğiniz insanı iyi düşünün; kimisi size ay vallahi haklısın ama diren diyebilir; kimisi de ay çok abartıyorsun diyebilir. Mesela böyle bir durumda twitter'a yazmayın, kimisi ay canım ne var bunda sen bir de benimkini gör diyebilir; veya tam da bir önceki maddede olduğu üzere sizinle aynı sinir harbini yaşayan ve sataşmak için yer arayan birine denk gelirsiniz, kavgacı ve ağzı laf yapan biriyseniz tamam başlayın kavgaya; ama eğer laf yetiştirmesini bilmeyen biriyseniz o zaman daha da çok siniriniz bozulacak emin olun buna. O yüzden bence en iyisi yakın, güvenebileceğiniz bir dostunuzu aramak ve tüm sinirinizi onunla paylaşmak olsun; iyi gelecek bu size.
Yardım alın; yardım almaktan çekinen, bunu gurur meselesi yapan kişilerin egosantrik olduğunu düşünüyorum; işin uzmanları bile bir çocuk için bir köy gerekir derken; cengaverce ay aman ben süper kadınım kimseye ihtiyacım yok, çocuğuma kendim bakarım diyenleri anlamam mümkün değil; vallahi yarımı asla geri çevirmeyeceksin. Kocayla yapılan iş bölümü ise en iyisi en sağlıklısı. Yardım istemek ayıp değil ayıp olan şey yardım isterken sana sırf çevirenlerin yaptığı şey. Eminim etrafınızda canı gönülden yardım edebilecek birileri vardır lakin sormadan, yardıma ihtiyacım var demeden bunu bilemezdiniz. Duşa mı gireceksiniz çağırın yakın bir komşuyu abla bir 10 dk bakıver deyin ve banyonun kapısını kapatıp kendinizi SPA'da hissedin; hatta çocuğunu duruyorsa çocuğu komşuya atıverin duşta da biraz fazla kalın!
Biraz rahat bırakın; Bunu uzmanlar değil ben söylüyorum; her an her dakika ideal bir anne & baba olmak zorunda değilsiniz; ne çocuğunuzu ne kendinizi fazla boğmayın. Açın ya televizyonu 15 dk seyretsin veya 30 dk; siz de bir rahat nefes alın, çocuğunuzda. TV seyretmesi sizin ona bağırmanız, veya çok sinirlenip cimciklemenizden çok daha iyidir. Aren TV falan seyretmiyor herhalde çocuğu TV seyretsin, Ipad Ihpne gibi şeylerle ilgilensin isteyen, bunlara ilgi duymadığı için üzülen nadir annelerdenimdir. Ama ilgilenseydi inanın arada kullandığım bir yöntem olurdu. Uyumuyor mu bırakın kendi haline mızmızlanıyorsa da duymamaya çalışın takın kulağınıza kulaklık takılın kendi halinizde; 1 saat uyutmaya çalışmak akıllı insan işi değil çok ciddiyim. Veya verin eline bir parça çikolata evet bunu ben söylüyorum; nasıl da karşıydım böyle şeylere; ama insan değişiyor işte. 1 parça çikolata kesinlikle bağırmaktan daha iyi bir yöntem. Organik alın içinize sinmiyorsa biraz da kakao'nun faydalarına dair okuyub, içiniz daha rahat edecek ;)
Bir de benim yaptıklarımı değil söylediklerime bakın :) Kelin ilacı olsa kendi başına sürer doğru ama belki de o kadar yardımsever ki önce diğer kellerin başına sürmek istiyor. Yanlız yardım almak konusunda çok iyiyimdir onu da belirteyim; Aren'le ilgilenmek bakmak isteyen kimseyi engellemedim aksine buyrun alın biraz siz bakın dedim.
Çıldırmayan anne yoktur bunu da böyle bilin ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder