17 aydır süren emzirme maceramız pazar günü bitti; bir anda bir şakanın tam ortasında... Öylece kalakaldım, annelik serüvenimde bir kez daha yanıldım. Ya evladımı cok iyi tanıyorum ya da ona dair hiçbir şey bilemiyorum.
Bir süredir emzirmeyi sonlandırmak üzerine planlar yapıyordum; ama kelimenin tam anlamıyla başıma gelen "Hayat siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir"oldu. Ve biz planlar yaparken Tanrı bize gülermiş ya, eminim ben Tanrı'yı kahkalara boğdum.
Hedefim 24 ay emzirmekti. 2 yaşına kadar emzirmeyi doğal buluyorum; ve hatta emzirmeyi sona erdirdiğimiz halde eğer bebek, bağımlı değilse bence 2 yaşa kadar emzirilebilir. 24 aya kadar emzirme sebeblerimden diğerleri; Arenin diş dönemlerini zor geçirmesi ve memenin onu rahatlatmasıydı. 2 yaşın da insan ömründe bir dönemeç olduğuna inanıyorum. Bağımsızlık kazanmanın yolunun önce bağımlılıktan geçtiğine inanıyorum.
Aren ciddi bağımlı bir haldeydi; meme emme bağımlılığı ikimizinde hayat kalitesini fazlaca etkiliyordu. Herşey yarım yamalaktı hayatımızda. Oyun, uyku, ilişkimiz. Herşeyimiz meme emme üzerine kuruluydu. Oyun oynarken bir anda meme meme deyip emmeye başlardı; beni görür görmez tek istediği şey emmek olurdu. Anne'den önce meme mememmm derdi bana.
Ben kendimce bıraktırmayı düşündüğüm 23 aya kadar olan 6 ayı planlamaya çalışıyordum; tüm arkadaşlarımla, deneyimli annelerle konuyu paylaşıyori bıraktırma hikayelerini dinliyordum. Psikologumuzla görüştüğümüzde danışıyor ve meme bıraktırma üzerine okuyabildiğim kadar okuyordum. Benim 3 planım vardı.
Planlarımdan önce en çok Aren'in kendi kendine bırakması için dua ediyordum; tıpkı emziği bıraktığı gibi biranda kendi rızası ve isteğiyle. Ama bu pek mümkün gözükmüyordu; bunu istiyordum ama inanmıyordum. Ve aslında iyi bilirim; isteyipte inanmadığımız hiçbirşey gerçek olmaz. Gerçek dediğin inandıklarındır şu hayatta.
A planım; telkin yoluyla bıraktırmaktı memeyi. Konuşarak, ona durumu anlatarak. Bunu deniyordum; ama Aren'i biraz tanıyorsam bu yöntemin Aren üzerinde etkisi olmayacağını biliyordum. Aren istekleri konusunda tutkulu bir çocuk. Eğer bir şeyi istiyorsa ondan geri dönmez. Yani meme emmek istiyorsa ve memeden süt geleceğini biliyorsa ne yapar eder emer Aren.
B planım; mememe tadı kötü birşey sürmekti ki bu konuda sabırtaşının methini çok duymuştum ama bu yöntem benim içime hiç sinmiyordu. Çok sevdiği, tutkuyla bağlı olduğu, onun için hayat pınarı, neşe kaynağı, annesiyle bütünleştirdiği memeden iğrendirmek bana doğru gelmiyordu ki hala gelmez. Yine de bunu takıntı yapmamıştım. B planım kesinlikle buydu. Bir de özellikle erkek çocukların iğrendirilmemesi gerektiği söylenir ama dinlediğim hikayeler iğrendirilerek bırakmış erkeklerin ergenlik ve olgun yaşlarında memeyle ilgili travmaları olmadığı. Yine de bilinçaltı çok gizemli bunu kimse bilemez.
C planım; ilaç ile bitirmekti ki bu plan benim için aylarca emek harcadıktan sonra denenilebilecek bir yöntemdi. A ve B planları uzun uğraşlar sonucu sonuç vermez ise deneyecektim.
Tüm bu planların arasında geçtğimiz hafta ban yapıştırdım mememe. Aren güldü ııhhh dedi, bantı söktü ve attı. Biliyordum bunu, Aren bant nedir biliyor, bilmeseydi de sökmeye çalışırdı.
Ve Pazar günü; sabah 7:00 uyandık, klasik aile pazarlarımızdan biriydi; uykusuz ama neşe içersindeydik. Aren'le oynuyor, şakalaşıyorduk. Ve Aren deli gibi emiyor, meme ile oynuyordu ve görünüşe göre çok eğleniyordu. Güray'a dedim ki: Ben göğsüme sirke sürüp Aren'in tepkisini ölçeceyim, bakalım ne yapacak, ona göre planlarımı revize edebilirim. Güray, çocuk eğlenirken ağlatma, ağlayacak tabii ki napabilirki başka dedi. Ben de, bence ıslak mendil alıp silecek veya yıkamamı talep edecek dedim.
Baba & oğul oynarlarken, mutfağa gittim ve göğüslerime 2 damladan daha fazla değil, elma sirkesi sürdüm. Yanlarına gittim; bir müddet sonra Aren meme dedi; açtım emdi ve yüzünü buruşturdu. Aaa öggh mu olmuş Aren dedim. Çok güldü, tekrardan emmek istedi yüzünü buruşturdu ögggh dedi ve kapadık. Bu kadar ! evet sevgili okur bu kadar! Aren bir daha emmedi. Ne ağladı, ne ısrar etti.
Biz inanamadık elbette; bunun bir donma hali olduğunu, şuan şaşkın olduğunu birazdan yaygara koparacağını düşünüyorduk. Ama hayır Aren oynuyor aklına geldikçe gülerek meme oggh diyordu sadece. Uyku saati yaklaştığında bir önceki gece hiç uyumamanın da verdiği etkiyle sapıtmaya başladı ve ağladı. Ağlarken meme falan demedi. Arabayla dolaşmaya çıktık ve daha araba köşeyi dönmeden uyuyakaldı. Uyanınca isyan çıkar diye düşündük, hayır o da olmadı.
Biz sürekli bir noktada patlak vereceğini düşündük. Ve ben dumur olmuştum. Evet duygumu en iyi ifade eden kelime bu "dumur olmak" Aren emmek istemiyordu, emmek için ağlamıyordu bile. Sadece şaşırmıştı ve mahsundu o kadar. Elbette şaşıracaktı çok değil bir kaç saat önce emdiği, oynadığı ve sevdiği meme biranda oghh olmuştu.
O günü dışarıda geçirdik, akşam uykusuna da arabada geçti. Arabada meme dediğinde; ona başını göğsüme yaslayabileceğini, kalbimin sesini dinleyebileceğini, kalp sesimi çok iyi tanıdığını ve kalbimin onun için attığı onu çok sevdiğimi söyledim. Onun daima yanında olduğumu, rahatlamak istediğinde bana ihtiyacı olduğunu bildiğimi ve benim de ona ihtiyacım olduğunu söyledim. Ama sadece emerek değil, elimi tutaraki başını göğsüme yaslayarak da rahatlayabileceğini, bunun ikimiz için de yeni bir serüven olduğunu söyledim. (Merak etmeyin bu cümleleri böyle tek seferde kurmadım, onun anlayabileceği gibi kurdum)
Güray gece kesinlikle isyan çıkacağını düşünüyordu ki benden bundan emindim. Ve bir kez daha dumur olduk; uyandı meme dedi alabilirsin dedim ama istemedi, sokuldu bana ve uyudu. Evet uyudu, emerken uyandığında uyumak bilmeyen, memeyi açmak için geçen 1 dk'ya tahammülü olmayan çocuk sarıldı bana ve uyudu!....
Pazar öğleden sonrayı ve dün'ü içimde ince bir sızı, pişmanlık ve vicdan azabıyla geçirdim. Kendimi fiziken çok hazır hissederdim ama hiç değilmişim. Sanırım bağımlı olduğunu düşündüğüm oğlum benden çok daha hazırlıklı ve güçlüymüş. Hala gözyaşlarım bu yazının eşlikçisi; Aren'e saygısızlık ve haksızlık ettiğime inanıyorum. Benimki sadece şaka yollu bir denemeydi, tepkisini ölçmekti ama bir anda gerçeğe dönüştü. Dualarım bir anlamda kabul olmuştu; kolay ve bir anlamda kendiliğinde bitti ama ben mutlu olamıyordum.
Dün iş yerinde hop oturup hop kalktım; evi zırt pırt aradım. Mahsun olduğunu ama bir yandan da oynadığını ve ağlamadığını öğrendim. Akşam eve döndüğümde neyle karşılaşacağımı hiç bilmiyordum. Ve o an; beni gördüğüne çok sevindi, hemen oyun oynamaya başladık; durdu, meme dedi. Alabilirsin dedim açtım, kafasını göğsüme fayadı sonra başını kaldırdı ve ögghh dedi ve oynamaya devam ettik. Arada başını göğsüme dayadı, ona söylediğim gibi elimi tuttu ve bir müddet öyle kaldı. Her seferinde kalbimin sesini dinle, o sesi en iyi sen biliyorsun dedim ve Aren'in rahatladığına şahit oldum.
Özetle; bir devrin sonuna geldik. Ben çok hazırlıksız yakalandım ve hala garip duygular içersindeyim. Eğer bilseydim ki Pazar sabahı Aren'i son kez emziriyorum; bambaşka bir emzirme seansı olurdu. Ben emzirme'yle vedalaşamadım, dolayısıyla da yol almam zor oldu 2 gündür. Ve isterdim ki, Aren de vedalaşsın ama sanırım o içinde bunu çok daha iyi halletti. Hiç olmadığım kadar Aren'in içinde olmak ve neler hissettiğini bilmek isterdim. Dün dedim ki bu durumu paylaştığım arkadaşlarıma; ileride rakı sofrasına sirkeli piyaz geldiğinde, Aren'in içinde tuhaf anlam veremediği bir his olacak ve sirkeli piyazı hiç sevmeyecek :)... Sanırım sirke kokusu Aren için anlam veremediği tuhaf bir his olacak. Benim içinse sevmediğim sirke kokusu artık daha da sevimsiz!
Şu deneyimden anneliğim adına çok fazla şey öğrendim; benim için müthiş öğretici oldu.
Kısa kısa.....
- Siz de memeyi bıraktırmak istiyorsanız; sakın benim gibi deneme-yanılma'yı seçmeyin. Kararlı olun ve planınızı uygulamaya koyun, denemek yerine.
- Bu ani bırakmanın neticesinde dün öğlene doğru göğüslerimde doluluk hissi oldu biraz sağdım ve bıraktım. Son zamanlarda fazla sütüm olmadığını biliyordum, eğer sizin süt akışınız iyiyse boşaltmanız gerekir diye düşünüyorum.
- Memeyi bıraktırma kararı aldıktan sonra, son bir kez doyasıya emzirin ve vedalaşın!
- Kendinizden daha çok çocuğunuza güvenin!
22 yorum:
bılıyormusun okurken agladım ay ne tuhafım cunku senın gıbı hısettım ve anı olması ıcımı burktu senın sonun tadına varamaman hele...arene bak masallah ne akadr guclu dememkkı asıl gucsuz olan baglanan bız annelerız. olsun dememkı boyle olması gerekıyormus ve surecın sanscısız olması bence cok ıyı olmus dusunsene sureklı aglama mızmızlanma ısyan o zaman ıcın parcalanırdı ....hayırlısı ve saglıklı gunler sızı beklıyor canım
Ah içim pır pır etti okurken. Akıllı oğlum benim! Evet senin açından biraz ani olmuş ama bence bu olay uzasaydı çok daha travmatik haller alması kaçınılmazdı.
17 ay nasıl büyük bi bağlılık eminim sendeki boşluk daha da büyüktür şimdi. Aslında iyi olmuş kolayca anlatılmış bu süreç sadece son emzirme seansı bir jübile edası ile yapılamamış ya ona üzüldüm ben. Aren ne kadar güçlü bir çocukmuş maşallah kuzuya
28 aydır emziriyorum bende.bırakıp bırakmamak arasında gidip geliyorum.Gözlerim dolarak okudum.Yeni döneminiz hayıtlı olsun ani olmuş ama sancısız olmamış en azından.sevgiler darısı basıma
Annesi hic vicdan azabi duyma,hazirmis oglun ne mutlu ki agrisiz sancisiz, gozyasi olmadan bitmis. Darisi diger basamaklara :)
Emin olun son emzirmeyi planlayarak yaşasaydınız da bir daha emzirmeyeceğinizi düşünüp yine üzülecektiniz. Bu öyle bir paradoks ki hem sorunsu bırakması için niyet ederiz hem de bırakınca özleriz. Ah ben de o son gece ne ağlamıştım.. Bence bu çocuklardan ziyade annelerin alışacağı bir dònem,zorlamadıktan ruhunu incitmedikten sonra çocuk için vazgeçmesi duygusal olarak daha kolay sanırım. Benim kızım da sessiz sedasız bırakıp gitmişti mememi.4hafta süren her hafta bir öğün azaltma ve son haftanın son gecesi veda etme planıyla. Diyorum ya,ben bir ay boyunca veda ettim güya, hala içim ezilir...
Tuten her yazinda beni boyle aglatmak, ayni ben dedirtmek zorunda misin yaa ;) emzirmek icin nasil mucadele verdigimi biliyosun ama zaman gectikce benzer mucadeleyi biraktirmak icin de verir miyim diye dusunmeye basladim.bundan 2-3ay once olsa belki pek iplemezdi oglum emmemeyi.ama son aylarda memeyi cok seviyo ozellikle dokunsun minciklasin bayiliyo...ve beni en cok korkutan ya memeyi birakinca uyutamazsam korkusu ; ( cunku sayet ben evdeysem illa memede uyur.gece uyanir meme ister mama sonra gelir sakinlesmek istediginde yine meme...sut cok az oldugu halde emer...gel de biraktir iste simdiden kara kara dusunuyoruum..
aaa şok oldum resmen. ne desem bilemiyorum şuan. Ben de son bir aydır daha az emiyor diye öyle huzusuzum ki. Bırakmasına daha hazır hissetmiyorum her an bırakacak diye ödüm patlıyor. Ama çocuklar en iyi kendileri biliyor durumlarını. Bu yüzden sen de Aren'in kararına saygı duy ve üzülme. Belki gerçekten sirke sürmeseydin de bırakacaktı. Belki onun için gerçekten zaman gelmişti.
Kalp sesi fikrini ise çok sevdim, aklıma gelmemişti. Aklımda bulunsun.
Bakalım gece uykularınız düzelecek mi bundan sonra.
Sevgiler
Oğlum 17.aya giricek...süte devam... ben de inşallah 2 yaşında bitirmiş olmayı hayal ediyorum..
okurken çok duygulandım kafamdaki şeyleri yazmışsın sanki..
ne kadar bazen sıkılsam da süt olayından bazen aramızdaki bağ kaybolacak eksilicem gibi içim acıyor hatta zırlayabilriim bile şu an :((
neyse,
umarım ben güzel atlatırım..
http://loveandsmile.wordpress.com/
Tütencim geçen gün twitterda bantla ilgili yazdıklarından sonra çok şaşırdım. Bence zamanı gelmiş diye düşün. Herşey daha kolay olacak bence;) Bu arada taaa ne zaman yine twitterda keşke emerek uyumasını bıraktırmaya çalışmasaymışım yazmıştın. Ne zamandır neden diye soracağım hep unutuyorum. Öpüyoruz;)
Çok teşekkür ederim tatlım bu arada ana &ogul forograflarınıza bayıldığımı da belirtmek isterim :)
Evet Görkemciğim herşey vaktini beklermiş ya sanırım öyle oldu şakaydı ama olmasında hayır varmış sanırım
Çok teşekkürler Güz. Evet Jubile olsaydı iyiydi ama biliyor musun her günümüz Jubile tadında geçiyordu bizim :) Oğlumun gücüne ben de inanamadım
Teşekkür ederim Burcu, darısı başına. 28 ay efsane benim için sanırım o kadar sürdüremezdim zaten maşallah size.
Teşekkürler Senacığım sanırım aralarda vermiş olduğum telkinler hafızasına kazınmış ama Aren'in bu güçlü hali beni çok mı çok şaşırttı
Öyle doğru yazmışsın ki Eda bu annelerin alışması için daha zor bir dönem hadi biz kuzularımıza sarılıp öpüp sevdiğimizi söyleyip telkin ediyoruz peki ya biz bize de sarılınılmalı şımartılmalıyız değil mi ama :)
Ayşenurcuğum akışına bırak hiç kara kara düşünme diyorum sana, tadına var. Eminim bıraktırma süreciniz kolay olacak sizin de iç sesini dinle, Ahmet Tuğraya güven nasıl ki emmeye kendi karar verdi eminim bırakmaya da karar verecek ve sen sadece ona destek olacaksın canım
Sen bir de bendeki şoku görecektin Gece :) Hiç huzursuz olma sen de çok iyi biliyorsun ve yazdığın gibi hatta blogundaki yazının başlığındaki gibi bize onlara saygı duymak kalıyor. Eğer Dila bitirmek istiyorsa bitirir demek ki alacağı faydalı almıştır. dün ve bugün şöyle düşünmeye başladım; aslında o ne yapacağını bilmez haldeydi; bir desteğe ihtiyacı vardı ve bir anda ben şaka yapmak istersen kader ağlarını ördü :)
Egzaması mevsim değişikliğinden horltadı bu seferde kaşıntıyla uyanıyor ama yine de uyuyabiliyor meme diye ağlamıyor.
Aramızdaki tek bağ emzirmek değil ama bunu hep hatırla. Zaten aranızda eminim sizin de güçlü bir bağ vardır ve o devam edecek. Siz hazır olun en önemlisi bu derim. Ve dilerim gönlünüzce atlatırsınız bu süreci
Aynen Seblacığım ben de çok şaşkınım hep derdim ki Aren bırakırsa herkes bırakır; en büyük zorluğun bu olacağına inanırdım ki ters köşeye yatırdı Aren beni :) Sizde mi emerek uyuyorsunuz :) devam Sebla hiç vazgeçme eninde sonunda herşeye alışıyorlar inan zorlanan anneler oluyor. Çünkü memede uykuya dalardı sonra emerek uyumayı bıraktık uykuya gçeişlerde çok zor oldu emdi emdi memeden çıktı ve kaçıp oynamaya başladı, uyumak istemedi ve benzeri canım. Ama sonra tekrardan memede uyutmaya başladım onu şöyle emer emer emer tam uykuya dalacakken çıkardı pişpişlerdim ;) pişman mıyım asla :)
Kesinlikle! Bu konuda baba burun kıvırıp durumu küçümseyebileceği için, "annelik örgütüne" iş düşüyor :) Yani birbirimize. Böyle yazıları okuyunca bile yalnız olmadığımı bilip bir nebze rahatlıyorum. Tabi burada bir önceki nesil annelerinden uzak durmakta fayda var :))
Sevgiler..
ben okurken çok ağladım.Çok dokundu bana..bu satırları yazarken hala ağlıyorum.
Kızım Duru 13.ayında bende 24 ay emzirmek isteyenlerdenim ama zaman ne gösterir bilemeyeceğim:) Ben emzirmeyi,Duru emmeyi çok sevdi bizi nasıl sollandıracağız bakalım:)
Aren'in en güzel ,en mutlu günleri olsun:)
Yorum Gönder