Çelişki= Anne Olmak

O kadar çok anne-çocuk blogu okuyorum ki sayısız hikaye biliyorum diyebilirim. Neden okuyorum çünkü kitaplardan birşeyler öğrenmektense yaşayanlardan öğrenmenin daha faydalı olacağına inanıyorum. Elbette kitap da okunmalı. Her sosyal çevreden annenin blogunu takip etmeye çalışıyorum.

Bunca zamandır bunca okuduğum blogtan gördüğüm çelişkide olmak kelimesi anneler için yaratılmış.

Hele şu son dönemlerde itiraf etme modası var anne bloglarında. Hadi bakalım itiraf edelim anne olmanın zor yanlarını halbuki başlığa itiraf demelerine gerçekten gerek yok çünkü hemen hemen her gün sıkıntılı haller yazılıyor. Bilemiyorum belki de gerçek bu. Büyük konuşmak istemiyorum belki ileri de aynı "gerçeğin" bir parçası olacağım. Biraz da şöyle düşünüyorum insanlar güzel şeyleri doğal karşılar gozel olmayan şeyleri ise anormal bulup bir rahatla yöntemi olarak o konu hakkında konuşurlar.

Bazen çok nadir öyle yazılara rastlıyorum ki hayallerime olan inancım artıyor. Hiç hayal tadında değil çok gerçekçi o annelerinde yazdığı, okuduğumdan geçrek hissini yakalayabiliyorum. Nasıl da herşeyin iyi gittiğinden güzel gittiğinden bahsediyorlar. Hehh diyorum işte hayalim bizim için de böyle olacak.

Anneler genellikle bu işin zorluklarını anlatıyorlar ama sanırım yazarken onları dürten bir vicdan söz konusu oluyor veya bebeği aklına geliyor veya dönüp bebeğine bakıyor ve cümleyi şöyle bağlıyor aslında tüm bunlara rağmen anne olmak çok güzel. Veya aynı anda bir başkasının bebeğinin kötü bir hastalığa yakalandığını veya başka bir annenin bebeğini kaybettiğini okuyor, görüyor hop şükür dolu bir yazı yazıyor ama aynı şekilde yazmaya devam etmiyor 2 bilemedin 3 gün sonra yine uykusuzluk,iştahıszlık, kendine vakit ayıramama yazıları baş gösteriyor.

Çalışan annelerin derdi başka evde kalıp çocuğuna kalanların ki başka ama hepsinin ortak paydası aynı. Yeterince olmaması hiçbirşeyin. Yeterince ilgilenememeki yeterince mutlu olamamak. Annelik sanki hep tatminsizlik hali.

Hayır bunca farklı kadın bunca farklı karakter nasıl oluyorda sırf anne oldukları için böyle kocaman bir paydaşa sahipler gerçekten bilemiyorum. Bugün dedim ki kendime iyi yazılar dışında okuma artık.

Kaldı ki bunca okuduğum şey ileride benim çocuk büyütmemde belki de hiç bir işime yaramayacak!

Gerçekten içim şişti diyebilirim. Annelik halleri hep bir tatminsizlik hep bir memnuniyetsizlik hep bir yetişememe hep eksik kalma ve en önemlisi hep çelişki dolu gibi.

Benim kendime biçtiğim annelik halleri ise bir başka postun konusu olsun. Hayallerimdeki bebeğim ise rahati, huzurlu ve olması gerektiği gibi bir bebek!