Dövme ise gençlik yıllarında hiç sevmediğim, kınadığım ve asla dediğim şeylerden biriydi. Sonra sonra ufak tefek dövmeleri sever oldum; sonra neden yaptırıldığını sorgulamaya başladım; ben yaptıracak olsam neden yaptırırdım, ne yaptırırdım, ömür boyu bedenimde ne taşımak isterdim. Uzunca süre düşündüm üzerine ve çoğu zaman da cevabı hep havada kaldı.
Benimle benzer duygu ve düşünceleri taşıyan Güray bir gün eve kocaman bir dövmeyle geldi içinde gizlice benim olduğum ama apaçık evladımızın ismi olduğu; gördüğümde ufak çaplı bir şok geçiriyordum!. Çünkü aklımın ucundan bile geçmezdi. İnsanlar evli oldukları veya, uzunca süre birlikte yaşadıkları diyelim, insandan etkilenir derler; doğru bu! Gözüm iyice alışmıştı dövmeye ve Aren'in babasının dövmesini sevmesi, konuşmaya başladığında burada Aren yazıyor demesi ve bunu söylerken çok zevk alması beni daha da dövme yaptırmaya itti.
Sonuç mu? İşte yukarıdaki dövme dünden beri kolumda, ama çok uzun yıllardır zaten ruhumda! Hayatımdaki tüm kilitli kapılarımı açan inanç oldu bugüne dek! En kilitli kapım sevgili kocamdı; kimselerin olmaz dediği, kimsenin inanmadığı, belki kendinin bile ve sonra evlat! Çocuğun zor olur diyen doktorlar mı? Yaşın 30'u geçti diyenler mi? İçimde tutanamayan ilk bebeğim mi? Ama Yaradan'ın izniyle 6 ay hamile kalamazsın dedikleri bir dönemde Arenim tutundu içime çünkü ben çok inanmıştım Yaradan'ın mucizelerine.
İşte tam da bu sebebten işte tam da inancın hayatımdaki tüm kilitleri açmasından sebeb bu sembolü düşünmeden yaptırıverdim tenime!
Dövme felsefesiyle ilgili öyle yazılar okudum ki daha önceki dövme yazımda http://evcilikhayati.blogspot.com/2013/09/kendi-adma-nedenini-bulamadgm-tek-sey.html bu yazılardan birine yer vermiştim; okumanızı öneririm, o yazıda Güray'ın dövmesnin ilk hali de var :)
Şimdi sıra aklımdaki diğer dövmelerde; yine dövme yaptıranların ve hep söylenen şeyi anlayamazdım; insan bir kere dövme yaptırdı mı devamı mutlaka gelir diye, gerçekten de öyle oluyormuş :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder