Mükemmel Olmamanız Çocuğunuz İçin Daha İyi

"Mükemmelliyetçilik bir insanın sahip olabileceği en düşük standarttır" H.Forbes

 

 Çocuğunuzun mükemmel bir ebeveyen'e sahip olması gerektiğini mi düşünüyorsunuz? O halde çok yanılıyorsunuz! Aslında soruşturmanız gereken şey çocuğunuzu kayıtsız şartsız sevip sevmediğiniz ve bunun için de öncelikle kendinizi kayıtsız şartsız sevip sevmediğinize bakmanız gerekiyor;  sahi kendi gözünüzde kendinizi yeterli görüyor musunuz?!?

Mükemmelliği hedeflemeye gerek yok, kayıtsız şartsız sevgi bir çocuğun sahip olması gereken yegane şeydir.

Siz mükemmel olmaya yaklaştıkça koşulsuz sevgiden uzaklaşıyorsunuz ve bunun sonucunda da hiç bir şey daha iyi daha mükemmel olmuyor aksine daha kötü sonuçlar doğuruyor. 

Ne zaman kendinizi eleştiriyorken yakalarsanız; durun ve hedefinizin mükemmel olmak değil, kendinizi ve diğerlerini sevmek olduğunu hatırlatın! Kendinizi ne kadar sever, kendnize ne kadar şevkat gösterirseniz başta evladınız olmak üzere, etrafınızdaki insanlara da bu duyguyu geçirebilirsiniz. 

İnsan beyni sürekli mutlu olmaya değil sürekli hayatta kalmaya yani güvende olmaya programlanmış durumda, malesef. Bu nedenledir ki; korkular, endişeler sıklıkla aklımıza gelir. İşte bu durumda yapmanız gereken beyninizi yeniden programlamak ve kendinizi rahatlatmak. Kendinize sıklıkla; tamam herşey yolunda diyebilirsiniz; çocuğum benim çocukluğumdan daha bilinçli büyüyor diyebilirsiniz, kendinize onu sadece şartsız ve koşulsuz sevmeye programlayın; sevginin hem çözemeyeceği şey yok hem de sevginin hatası olmaz. 

Hayatın seçimlerden ibaret olduğunu daima hatırlayın. Ve çocuğunuza kızmakla sevmek arasında bir tercih yapacağınız zaman; örneğin; elindeki vişne suyu dolu bardakla koltuğa atlatı ve güzelim koltuğunuzu kirletti; bağırmadan önce bir kez daha düşünün ve gidip sadece sarılın ona ve sakinlikle buna üzüldüğünüzü söyleyebilirsiniz. 

Şunu da daima aklınızda bulundurun 2 adım ileri 1 adım geri atmakta sizi istediğiniz noktaya ulaştıracaktır; bir hata yaptığınızı düşündüğünüzde bunun üzerine uzun uzun düşünmek yerine pas deyin ve bir sonraki ileri adımınıza konsantre olun. Böyle yaptığınızda çocuğunuz için harika bir model olursunuz. Evet insanlar hata yaparlar ve haa yaptıklarında suçluluk hissedip, mahvolmak ve kendini kahretmek yerine çözüm yolları ararlar, hata yapmak normaldir bir sonraki adımı hatayı telafi etmektir kendini suçlamak değildiri öğrenir. Hele konu çocuğunuzla aranızda ise ve siz özür dileyebiliyorsanız, çocuğunuz bundan da çok şey öğrenmiş olur. Kendiniz affedin, affedilebilin ki çocuğunuz da kendiyle barışık olmayı öğrenebilsin. 

Çocuğunuz hayatı boyunca mükemmel biri olamayacağı için; çünkü o da bir insan ve insanoğlu mükemmel değildir, ona mükemmel bir ebeveyn örneği göstermek onun için iyi olmayacaktır. Düşünsenize nasıl hissedecek, siz nasıl hissedersiniz kendinizin mükemmel olmadığınızı biliyorsunuz ama karşınızdaki anne & Baba mükemmel görünüyor; kendinizi biraz eksik, fazlaca ezik hissetmez miydiniz?  Ona merhametli olmayı gösterebilirsiniz, mükemmeliyetten daha çok işine yaracağı kesin. 

İşe kendinizi sevmekle başlayın ama gerçekten severek, yeterli olduğunuza inanarak; hata yaptığınız zaman ki bu çocuğunuza karşıda olabilir, kendinizi affedin! 

Yapalım bunları olur mu? Kendimizi sevelim, kendi kendimizin çocuğu olmakla başlayalım işe ve o çocuğu çok sevelim ona hergün sarılalım ona her gün seni seviyorum diyelim. 

Çocuğunuzla ilgili bir sorununuz var ise çocuğunuzu sakince yere bırakın :) ve kendinize bakın, sonra dönüp bir bakmışsınızki çocuğunuzla ilgili sorun her ne ise pufffff uçmuş gitmiş.