Ayrımcılık

İsterdimki haftaya güzel bir yazı ile başlayayım; mesela tatil hazırlıkları ile :) N'apalım kısmette aslında hiç de yazmak istemediğim bir konu ile başlamak varmış. Yazayım da kurtulayım dedim ki kurtulmak ne mümkün bu konudan; bildiğin dipsiz bir kuyu.  Ben yazdım diye de değişecek bir konu değil, yazmam bile gereksiz ve saçma aslında. 

Her neyse konumuz ayrımcılık üzerine; öncelikle bakalım ayrımcılığın sözlükteki anlamı nedir: 

Ayrımcılık, bir kişiye ya da gruba, belli özelliklerinden dolayı önyargılı davranmaya denir. Bu davranış, pozitif ya da negatif yönde olabilir. Ancak, ayrımcılık dendiğinde genellikle negatif anlam anlaşılır. Ayrımcılık bir siyasî, dinî tercihi benimseyenlere (dinî ayrımcılık) ya da bir ırka, cinsel yönelime, cinsiyete, yaşa karşı olabilir (bkz: ırkçılık; homofobi; bifobi; cinsiyet ayrımcılığı; transfobi; yaşçılık).

Çalışan annenin maruz kaldığı ayrımcılık, negatif yönde olan, öyle böyle değil. Anne ve çocuk üzerine ne konu varsa, hemen hemen hepsinde konu ikiye ayrılıyor; çalışan annenin çocukları ve çalışmayan annenin çocukları. 

Bu konu başlarda beni ciddi manada üzer ciddi manada deli eder ve sinirlendirirdi. Şimdi ise beni zerre üzmüyor sadece ruhum ve kişiliğim haksızlığa, ayrımcılığa tamamen karşıyken fazlasıyla sinirlendiriyor o kadar! Ayrımcılığın zerresini üzerimde ve ruhumda taşımıyorum ve bununla da gurur duyuyorum! Herkesin tercihine sonsuz saygım var ama lafta değil! Annelik konusunda tamamen önyargısız biriyim! Aksini gösteren herhangi bir davranış gördüyseniz ben de lütfen belirtin de ben de durup düşüneyim, sahi öyle mi diye?

Çalışan Anne cümlesi laf kalabalığıdır!

Çalışan annenin çocuklarının nedense hep, olumsuz anlamda, çalışmayan annenin çocuklarından daha farklı olduğu algısı var. Hep eksikler sanki bir parça. Bir sorun olursa tabii ya çalışıyorsun ya ondandır. Annelerin üzerindeki baskı çok fazla ama çalışan annenin üzerindeki baskı daha da fazla. İşin en acı tarafı ise  bu baskının çoğu zaman yine çalışan ve hatta uzman sayılan kişiler tarafından olması. 

23 aydır çocuğumu bir gün olsun övmedim; bunun ayıp olduğunu düşünüyorum. Ama ayrımcılık yapan insanların da gözüne sokasım var. Şu kadarını söyliyeyim; Aren çalışan bir annenin çocuğu buna rağmen gerek fiziksel gerekse duygusal anlamda oldukça iyi bir gelişim gösteren çocuk tıpkı bir çok başka çalışan annenin çocuğu gibi!

Zırvalamaktan başka bir şey değil; çalışan anne veya çalışmayan anne anneliğimizi belirleyen bir kriter değil. Ne anneler gördüm 24 saat yanında olup çocuğuna hiçbir şey veremeyen ne anneler gördüm çocuğuyla 1 saat geçirip dünyaları veren! Aksi de geçerli elbette! 

Şuna sonuna kadar inanıyorum; nasıl bir insansan öyle bir annesin. Neye inanıyorsan öyle çocuk yetiştiriyorsun. Konu annelik olunca ayrımcılık yapanların konu siyaset veya başka bir şey olunca ayrımcı gözükmemesine katiyetle inanmıyorum. Dahası ayrımcılık yapan insanların yetiştirdiği çocukların da bu zihniyetle büyüyeceğini düşünüyorum ki ne yazık!

Ben çalışmaya dibine kadar inanıyorum, çocuğumu  olumlu veya olumsuz etkileyecek olan çalışmam ya da çalışmamam değil, değerlerim, insanlığım ve sevgim olacaktır! 

Haydi bakalım varsın her dönem her konuda temcit pilavı gibi sunulsun çalışan anne olmak ya da olmamak! Hiç bir tartışma amacına ulaşmayacak kafalar değişmedikçe!

Çalışmaktan şikayetçi olmayan, evladını ayrımcı zihniyetle yetiştirmeyen tüm annelerle ve arkadaşlarımla da gurur duyuyorum; ne mutlu ki böyle ebeveynler ve böylesi harika evlatları var!