4.08.2011

Empati Şart mı ?



Bu yazıyı yazdığım için eleştirilebilirim belki sonradan ben de kendimi eleştiririm ama yazmak istiyorum yine de :)


Dün bir emzirme eğitimine gittim. 2 farklı kişi aynı konu üzerine kendi fikirlerini deneyimlerini paylaştı. Her 2 eğitmen de emzirme danışmanlığı yapıyor. Özellikle öğleden sonraki bölümden oldukça yararlandım ve günün sonunda iyi ki katılmışım dedim. Parantez içinde belirteyim(böyle etkinlikler düzenlenirken çalışan kadınların düşünülmemesine çok sinir oluyorum ki genellikle çalışan anneler böyle şeylere daha çok meraklı oluyorlar)



Gelelim ben neye değinmek istiyorum. Eğitimi veren her iki kişide bekardı ve çocuğu yoktu. Yani emzirme danışmanlarının her ikisi de hiç emzirmemiş kişiler. 2. eğitmen oldukça deneyimle oldukça işinin ehli biri bununda altını çizmek isterim. Dediğim gibi kesinlikle kendisinin anlattığı şeylerden faydalandım ve hatta imkanım olsa, olursa doğurduktan sonra kendisinden danışmanlık bile almak isterim ve fakat bana bazı konularda bazı mesleklerde sanki o işi teoride bilmek değil de pratikte de bilmek gerekiyor gibi geliyor, bu konuda anneyle daha iyi empati kurabilmek için. Mesela aynı şeyi çocuk doktorları için de düşünüyorum. Çocuğu olmayan bir doktorun hastalarıyla ne kadar doğru empati kurabileceği konusunda kararsızım. Doktorluğunu eleştirmiyorum.



Mesela düne geri dönersek. Emzirme danışmanları şöyle söylüyor; doğru emzirirseniz meme acımaz. Vallahi ben henüz emzirirken memesi acımayan kadın duymadım. Acıya en dayanıklısından tut da en dayanıksızına kadar acıyor diyor. Ne yani herkes mi yanlış emziriyor. Mesela dün eğitimde şöyle bir durum resmettim. Bu emzirme danışmanları 1 sene sonra evlenip doğuruyorlar ve bir sonraki eğitimlerindeki söylemleri muhtemelen şöyle olur:


-Evet şekerim gerçekten memeler acıyor doğru emzirsenizde acıyor.


veya


-Bebek her uyuduğunda uyumak lazım ama ben de biliyorum bu pek mümkün olmuyor arkadaşlar o yüzden mümkün olduğunda dinlenmeye çalışıyoruz.


veya

-bebek size ilk günlerde yapışık yaşıyacak ve elbette bu zaman zaman çok bunaltıcı oluyor ben de yaşadım aynı durumu gibi.



Dediğim gibi elbette çocukları olmaması emzirme danışmanlığını hakkıyla yapamayacakları anlamına gelmiyor. Pek de güzel yapıyorlar ama işin empati kısmında bazı mesleklerde sanırım eşit şartlarda olmak gerekiyor.




Ve hep takıldığım nokta; teoride o çok güzel yararlı olan bilgiler pratikte de gerçek olsa hayat bayram olsa ne güzel olur öyle değil mi :)










6 yorum:

ezginin günlüğü dedi ki...

Çok haklısın.Bu yazıyı olumsuz yönde eleştirmeye gerek yok bence :) Kimileri çok iyi empati kursada yaşamadan kimse hiç bir şeyi anlayamaz ;) Paylaşım için teşekkürler,sevgiler

www.esraezgiyaman.blogspot.com

Tuten dedi ki...

Ben de yorumun ve hemfikir olduğun için teşekkür ederim Ezgi.

Adsız dedi ki...

Ahh ah, teoriyi hatmetmekle olsaydı, çoğumuz profesör olmuştuk şimdiye kadar :) Evet, doğru emzirirsen göğüs ucun acımaz ama ya senin bebeğin ısrarla yanlış emmek istiyorsa? Benim çatlak oğlum, öyle acaip pozisyonlarda emmeye çalışırdı ki, sadece göğüs ucum olsa iyi, belim, boynum, kollarım da ağrırdı. Kafasını tutarak doğru pozisyona getirmeye çalıştığımda da kıyameti koparırdı. Kısacası: Çok haklısın :)

Tuten dedi ki...

hehhh işte çok haklısın sen de Görkem. Dün oğluma sık sık dedim ki oğlum bak iyi dinlendin umarım herşeyi anneden bekleme dünyaya gelince birinci vazifen doğru düzgün emmek olsun :)

Adsız dedi ki...

çoook acıyorrrr!!!ilk günlerde hem meme ucu hem de aerola denen kısmın azı bile nasıl sığabilir ki o minicik ağzına. çoook accııııyooorrr :) ama geçiyor :)

Tuten dedi ki...

:)) Çok acıyorları okuyunca içim bir fena oldu ama arkasında geçiyor su serpiti :)