Kiminle mi? Mutfakla. Ben ki işten eve gelir gelmez mutfağa girerdim. Toplantılar dahil olmak üzere ne pişirsem diye düşünürdüm. Yemek yapmak terapi gibi gelirdi bana.
Ama şimdi aramıza öyle bir soğukluk girdi ki mutfakla neredeyse boşanacağız. Yok olmuyor bir türlü mutfağa giremiyorum. Yemek yapmak mümkün değil. Öylece evin terkedilmiş bir köşesi gibi duruyor. Sebil başka yerde olsa mutfağa hiç girmeyeceğim neredeyse.
Geçer mi acaba diye soruyorum son günlerde kendime. Geçer mi ki?
Ne yiyoruz peki pek güzel anne yemeği yiyoruz :) Yukarı kata çıkıyoruz yemek hazır sofra hazır yemeğimizi yiyip. Ohh çok şükür bugünde doyduk deyip iniyoruz evimize.
Ya sevgili okur dertliyim dertli :)
2 yorum:
aaa yoksa bir nedenimi var mutfağa girememenin :O
ya sorma.. kışın benim de öyle olur.. yaz yemeğini keşfettim ben de.. geçen yaz bir sürü fasulye patlıcan pişirip dondurucuya koydum.. hala ısıtıp ısıtıp yiyorum:)
Yorum Gönder