Blog yazarlarının çeşitli nedenlerle eleştirildiğini duyuyorum, okuyorum. Benim sinir olduğum örnekleri sıralarsam;
* Bu insanın hiç mi kötü bir zamanı yok hep güzel herşey harika
* Bu insanın hiç mi iyi bir zamanı yok hep kötü, hep depresif yazılar
* Amma çok özelini yazıyor bize ne senin kocanın&karının bu sabah kahvaltıda ne yediğinden
*Hep de genel geçer konular canım blog bu biraz kendinden bahset...
Kimi insan vardır sadece üzgünken yazmak ister, ve evet yazan herkes okunmak ister bu bir gerçek ama 1 kişi okusun ama 100 kişi ama okusun işte biri ister. Okunmak istemiyorsa kendi iç sesiyle haşır neşirdir. Ne diyorduk, evet bazısı sadece üzgünken yazar iyi günlerinde yazmaz iyi günlerinin kaydı olmasını istemiyordur sadece zihninde kalsın istiyordur. Belki nazardan korkuyordur belki de içinden öyle geliyordur. İyi günde niye yazıyım ki iyiyim işte diyordur.
Kimi insan vardır sadece mutluyken yazmak gelir içinden. Çoşar, çağlar, enginlere sığmaz illa ki paylaşmalıyım der ve mutluyken döktürür. Canı sıkkınken hiç uğramaz buralara belki kendisiyle bile konuşmuyordur öyle zamanlarda.
Kimi insan da kendi dünyasının kapılarını ardına kadar açmayı sever ve kendinden fazlaca söz eder. Kendiyle yüzleşmektir belki de bu. Hoşuna gider iyi kötü ne varsa yazmaktan bir daha bir daha yaşar. Yazarken kendini keşfediyordur belkide.
Kimi de hiç kapılarını açmaz. Dünyadan gördüklerinden bahseder. Eleştirmeyi, görüş bildirmeyi seviyordur belki de.
Tüm bunlar eleştiri sebebi olabilir mi? Bence olamaz, olmamalı. Kim ne istiyorsa yazar nasıl istiyorsa yazar. Buralar reklam ajansı değil ki! Patron versin konuyu yarına kadar story board hazır olsun! Kendi reklamını yapmak isteyen vardır elbet ona da amenna diyorum.
Ben neden yazıyorum ve hangi mood'da yazıyoruma gelince. Valla içimden geldiği her zaman yazıyorum. Mutlu olduğumda da, üzüntülü olduğumda da ne zaman canım isterse ne zaman yazdıklarımın bir anlamı olacağını düşünürsem ve ne zaman yazmayı özlersem.
Bugünde özledim geldim iyi ki geldim değil mi:) Bu konuya niye değindim, sabah takip ettiğim bloglardan birinde ki kişi diyordu ki sanırım mutsuzken yazmıyorum bloga çünkü kimseciklerin etkilenmesini istemiyorum. Ne güzel işte bu da bir düşünce.
Tüten ben
İçinden geldiği gibi yazan
5 yorum:
evet evet kesinlikle diyerek okudum yazını. ben de üzücü şeyleri yazmıyorum ama hep de mutlu mesut sevgi pıtırcığı değilim tabi, sevdiğim beni mutlu eden şeyleri yazıyorum genelde. bunu gören biri de rahatlıkla eleştirebilir hep mi mutlu bu kadın diye, keşke olabilsek ama mümkün mü?
Füsun yorumun için çok teşekkür ederim. Dediğin gibi hep mutlu olmak mümkün değil elbet ama insan hep de mutlu anlarını yazıyor diye veya tam tersi eleştirilmemeli.
Bu arada blogunu yorumun sayesinde keşfettim çok da sevindim. Maşallah Defne çok tatlı. İyi ki yorum yazmışsın da keyifli blogunu okuyabiliyorum.
İyi yıllar dilerim. Çam ağaçlarımız gibi olsun yeni yılımız bol renkli bol neşeli
ben de senin blogu ordan oraya zıplarken keşfettim, ne iyi oldu:)) böyle karşılık bulmak da çok güzel mutlu oldum cevabını okuyunca.
sevgilerimle, iyi yıllar şimdiden
yaşasın blog yazarları :) sevgiler, aynur.
Bende bazen içim çok daralınca yazıyorum,bazende çok ama çok mutluyken...Blogda ya da her hangi bi yere bişeyler yazmak bende benimle aynı şeyi yaşamış birinin kendini yalnız hissetmemesi ya da yalnız olmadığımı hissini uyandırıyor...
Yorum Gönder