Şifa Niyetine

Ömrüm.....

Kendimce zor günlerim var; ve bu süreçte bana en iyi gelecek şeyin bir bebek olduğunu düşünüyorum. Zor bir hamilelik zor bir doğum zor bir lohusalık ve zor bir 17-18 ay geçirdim ama yine de yine de hepsini geri istiyorum; sanki bir evladım daha olursa yine aynı süreçlerden de geçsem yine doğal doğum yapsam ve yine zorlu da olsa o ilk anda onu kucağıma aldığımda bir kolumda yeni bebeğim bir kolumda Aren'im ve bizi sarmalayan Güray olsa sanki herşeyi unutacakmışım gibi sanki herşey daha güzel olacakmış gibi. O andan başka hiçbir şey düşünmüyorum, düşünmek bile istemiyorum. Hali hazırda yaşadığım zorluklar, yaşayabileceğim zorlukları biliyorum ama içimdeki ses umrumda bile değil diyor. Sanki benim tek şifam yeni doğan bebek olacakmış gibi. 

Şimdi şuanda hamile olmayı ve bebeğimi kucağıma almaya sayılır günler kalmasını çok isterdim. Bunca zamandan sonra en çok istediğim ve artık kesin emin olduğum birşey varsa bir bebek daha istediğim evet biliyorum kolay olmayacak evet biliyorum herşey belki daha da zor olacak ama kesinlikle aynı zamanda bana şifa olacak; bana iyi gelen de aileme iyi gelecek. Sonra belki en zor anlarımda yeni bir bebek hali kuracağım ve kimbilir en başından beri istediğim 3 çocuklu aileye kavuşacağım. 

Bir ailem bir evladım olmasaydı kendimce ağır geçirdiğim su süreci sanırım hiç atlamazdım; ben bir yandan evladıma sarılıp diğer yandan doğmamış evladımın özlemini çekerken evladını yitiren tüm anneleri düşünüyorum ve gözyaşlarım durmuyor; öyle bir güce sahip olmak isterdim ki evlatlarını toprağa değil kalbine gömebilsin tüm anneler! Allahın hikmetinden sual olmuyor biliyorum, ama yine de yine Allah'a olmasa bile içimden niye demekten kendimi alamıyorum, niye!

Herşey öyle dünyevi öyle geçici ki şu dünyada bir evlattan daha gerçek daha sonsuz daha daha daha olabilecek hiçbir şey yok!