Elele Verdik Yürüyoruz

9 ay pasif annelikten sonra 11 aydır aktif bir anneyim. Elele verdik yürüyoruz bir yolda ama itiraf etmeliyim ki bu fotoğrafta görülmeyen fotoğrafı çekmekle meşgul olan kişi yani sevgilim, canım, kocam olmasaydı bu yolda  ne Aren ne ben böyle adım atıyor olamazdık. Hayatımda olduğu için oğlumun babası olduğu için sevgilim olduğu için herşey için sonsuz teşekkürler önce yaradana sonra ona... (Tamam arada çok gıcık ama olsun seviyorum onu)

Zaman geçip gidiyor hayal ettiğim gibi bir annelik yaşamıyorum henüz, bundan sonrasını hayal ederken de et et hayal etmek güzeldir bakalım hangisinin yanından köşesinden geçeceksin diyorum.

Şöyle bir düşünüyorum da; kim derdi 2 gün yıkanmadan duracaksın, 2 gün sonra yıkanmaya vaktin olduğunda sadece 10 dk duşta kalacaksın o 10 dk'da konsantre olduğun tek şey dışardaki sesler olacak ağlıyor mu, eğleniyor mu? Her duşta olduğu gibi hamama gitmeliyim deyip kendine komik olma diyeceksin duşa giremiyorsun hamama nasıl gideceksin.  Bu arada duşa girmeden önce 2 haftadan fazladır tırnağındaki ojeleri çıkarma planını yapmış olacaksın ama duş sonrası bir bakacaksın ki ojeler tüm rezilliği ile tırnaklarınla bütünleşmiş. Yine iş yerinde çalışmaya başlamadan önce çıkaracaksın ojelerini yenilerini iş yerinde sürmek üzere. Kuaföre gitmeye vaktin olmayacak zaten içinden de gelmeyecek çünkü evde saçlarını çekmek için heyecanla bekleyen sadece çekse yine iyi yemekleri güzelce kafana süren biri var. Sabah saçlarını sadece kaymış tokanı düzeltmek için açtığında eline saçlar sert sert gelecek anlayamayacaksın sonra bir gece önceyi anımsayınca aklına nasıl da meyveli elleriyle birden bire seni sevesi gelmişti öyle hatırlayacaksın; tamam bitsin şu iş gidip yıkarım demiştin ama amadan sonra neler olmuştu yaz yaz bitmezki.

Uykunu alamayacaksın hatta neredeyse hiç uyumayacaksın 2 saat deliksiz uyursan vay be çok uyudum şükür diyeceksin ve bu hayatının rutin bir parçası olacak. Eskiden nasıl 11'lere kadar uyuduğunu, deliksiz uyku nasıl birşeydi düşüneceksin düşüneceksin düşüneceksin hatırlaman mümkün olmayacak.

Kendine ayıracak 1 günü bırak 1 saatin bile olmayacak kendini tamamen birine adayacaksın.

Sokakta, dışarda tahammül edemediğin haksızlıklar karşısında kavga çıkarmadan kavgaya dahil olmadan önce durup düşüneceksin "Benim bir evladım var artık" diyeceksin içinden.

Gözlerin her daim herşeye dolacak.  Herşeyi bir kenara bırakıp toplantının ortasında bile ağlayabileceksin ve dahası pardon bile demeyeceksin selpağını alıp gözlerini silip kaldığın yerden devam edeceksin

Korkağın teki olacaksın, herşeyden korkacaksın en çok da aileni, sağlığını, sağlığınızı kaybetmekten korkacaksın.

Hep bir yetersizlik, sorgulama duygusuyla yaşayacaksın.

Alışverişe çıkacaksın kendine hiçbir şey almayacaksın ama elin kolun dolu olacak.

Her haftasonu planlar yapacaksın yoo yooo plan dediysek sinema, eğlence, dışarda güzel bir yemek belki güzel bir haftasonu kaçamağı falan değil hangi parka gitsek hangi çocuklu aile ile görüşsek hangi aktiviteye katılsak planı.

Sabrının sınırlarını zorlayan birine sesini yükseltmeden konuşacaksın hatta onu anlayacaksın.

Ve daha nicelerini kim derdi kim dese inanırdın. Hiçbirine inanmazsın değil mi? Çünkü senin bebeğin bambaşka olacaktı çünkü sen öyle olacağına inanıyordun tıpkı bu yoldan gelmiş geçmiş tüm anneler gibi. İtiraf et hadi gülüyodun işte bıyık altından senin bebeğin öyle olmazdı. Dahası sen süper anne olacaktın bebeğin nasıl olursa olsun.

Evet bunları kim dese inanmazdım, inamamazdım. Ama aynı zamanda böylesi bir mutluluğu tüm o kaosun içindeki huzuru, eşsiz tarifsiz ne kadar abartırsan abart duygunun kendisini hissedilen sevginin aşkın yanında sönük kalacak kelimeler cümleler ....

Bir yolda yürüyoruz aile olarak geriye dönüp adımlarımıza bakmıyoruz ama ileriye dönük adımlarımızı nasıl sağlamlaştırırız nasıl izler bırakırız hep düşünüyoruz. Ha yürüdün ya yürüyeceksin elimizi bırakıp adımlarını kendin atacaksın ama bil ki elim ihtiyacın olduğunda hep orada sana uzanıyor olacak. Elele yürümek istersen ne zaman desteğe ihtiyacın olursa gel tut elimi ve benim ihtiyacım olduğunda da senin elini tutmama izin ver... Sadece evlatların değil bazen anne ve babalarında evlatlarının eline tutmaya ihtiyacı olur bunu daima hatırla bebeğim.