Ne İçin Yaratılmışım ?

Eskiden olsa bu soruya kesinlikle Anne olmak için yaratılmışım derdim. Çocukluğumdan beri en büyük hayalim anne olmaktı benim. Genç kızken 3-4 çocuğum olsun isterdim boy boy cins cins çocuklarım olsun. Evliliğe olan düşkünlüğümde belki bu yüzdendi. Sadece buhranlı olduğum bir dönemde yok ya bu dünyaya çocuk mu getirilir diye düşünmüştüm. Bazen de kendimi ve özgürlüğüme olan düşkünlüğümü düşününce yok çocuk yapmam herhalde diye düşünürdüm. Sonra bu düşünceden de hızla uzaklaştım. Çocukları her zaman çok sevdim daima da iyi iletişimim oldu. Bebekler hep içimi titretti gözlerimi doldurdu. Sabrımın doruk yaptığı zamanlar çocuklarla geçirdiğim zamanlar oldu.


Ve ben şimdi anne oldum. Anne olmak tarif edilemez bir duygu. Hergün tarifi değişebilen bir hal bana kalırsa. Bir gün 3 bardak şeker koyuyorsun ikinci gün şekeri çıkarıp limon suyu. Bazen tarifi kafadan uyduruyorsun bazen ölçülere sadık kalıyorsun. İşte bu yüzden yok tam olarak bir tarifi. Hani kadınlar birbirlerinde yediklerini çok beğenir tarifini ister yapan kişi de der ki ay valla göz kararı yaptım. Hehh işte öyle bu hali bu durum. Sorarsan bana annelik nedir diye cevabım vallahi göz kararı olur.


Peki ben anne olmak için mi yaratılmıştım? Sahi nedir annelik? Çok bilindik haliyle, toplumda bilinen ve takdir edilen haliyle saçını süpürge etmek sadece çocuğun için yaşamak kendini öldürmek, kahramanlık edip 52 saatte uykusuz kalsan yardım almamak, hem iyi anne hem iyi ev kadını hem iyi bir sevgili olma çabası ise yok ben anne olmak için yaratılmış değilim. Ve sanırım ben ve daha bir çok anne bu toplumsal baskı ve alışılagelmiş kalıplaşmış zihniyetler yüzünden kendini fazlaca sorguluyor.


Ama eğer çocuğunu çok sevmek, ona iyi bir gelecek hazırlamak için çalışmaya devam etmek, çocuğunun babasıyla sevgili olmaya devam etmenin yollarını düşünmek, kafam rahat olsun ki bir sonraki emzirme seansında daha verimli olayım diye yardımı kabul etmek ayaklarını uzatıp istediğin bir şeyi yaparken vicdan azabı çekmemek biraz daha büyüdüğünde anneanneye eşe dosta çocuğu bırakıp kocayla ve tek başına yapacağın kaçamakların hayalini kurmak ve bu hayallerin son karesinde çocuğuna nasıl özlemle sarılacağını düşünmek de anneliğin tarifinin içersinde varsa annelikten sayılıyorsa o zaman diyebilirim ki evet ben de Anne olmak için yaratılmışım.


Çok sevdiğim bir laf, herkes kendi çocuğuna anne herkes kendi kadar anne işte. Benim yegane duam çocuğumun anneliğimi derinlemesine sorgulamaması ve beni hep onu çok seven bir anne olarak yaşaması ve anması zaten bir anne evladından daha öte ne isteyebilir ki