28.11.2011

Blog Bülteni :)

Merhaba Sevgili Okur,

Blogu yeni izleyenlere hoşgeldiniz diyorum. "Uçtu Uçtu 40 Uçtu" yazıma yorum bırakan herkese de çok teşekkür ederim. Benzer şeyleri yaşamış olanlar yaşayıp da atlatmış olanların bıraktığı yorumlar insana güç ve kuvvet veriyor. İyi dilekleriniz için desteğiniz içni çok teşekkür ederim.

Gelelim Blog Bültenine. Efendim 40 uçtu yazım aile içinde sitemlere sebeb oldu. Özellikle eşim yazıya oldukça içerlemiş. Ben de bu blog bültenini yayınlamaya karar verdim. Şöyle ki, o yazıyı okuyan (bilmem öyle mi hissettiniz) beni yanlız hiç destek görmemiş, görmeyen biri olarak algılarmış. Böyle bir algıya sebeb olmak özellikle de kocamın böyle hissetmesi beni çok üzdü.

Aslında başka bir yazımda destek gördüğüm şanslı bir lohusa olduğum için depresyonda olmak dahada canımı acıtıyor demiştim ama demek ki 40 yazısında da bundan bahsetmek gerekiyordu.

Ben gerçekten şanslıydım lohusalık döneminde. Gerek sevgili kocam gerek annem gerekse kayınvaldemin ve daha nicelerinin desteğini tam olarak gördüm. Memelerimin (göğüs denmiyor artık onlara :)) acısının dayanılmaz olduğu ve emzirirken ağladığım günlerde kocam yanıma geldi ve şöyle dedi: Senin ruh sağlığın herşeyden  önemli oğlumuzun sağlıklı ebeveynlere ihtiyacı var istersen mamaya geçebilirsin kim ne derse desin arkandayım dedi. Bunu duymak bile öylesi büyük bir destek ki öylesi rahatlatıyor ki insanı hele ki o zor emzirme günlerinde her emzirme sonrası şeytana uyup mamaya geçsem mi diye düşünürken.
Annemle aynı apartmanda oturuyoruz ve annem abimin çocuklarından oldukça antremanlı dolayısıyla ne zaman yetiş anne desem geldi. Kayınvaldem ilk 15 günde bizde kaldı ve daha dudaklarımı kıpırdatmadan su getirdi yemeğim hep önümde oldu.
İşte böylesi şanslıyken depresyonda olmak daha da üzdü beni. Çok mu çok sorguladım kendimi. Çünkü benden çok daha zor durumda olanların farkında ve bilincindeydim.

Eğer bugün kendimi çok daha iyi hissediyorsam 40'ı uçururken aklımı uçurmamışsam gördüğüm bu koca desteğinin ve aile desteğinin etkisi çok fazladır.

Doğum yapacaklara veya yapmış ama destek almaya yanaşmayanlara diyeceğim o ki; destek almaktan çekinmeyin. Destek almanız sizi daha az anne ve destek almamanız sizi kahraman yapmaz. Zaten anneler her şart altına kahramanlar. Bir bebek eninde sonunda annesinin kucağına getiriliyor. En çıkmaz noktada hanimin annesi deniliyor ve annenin kucağında son buluyor.

Ve bir de geçiyor dedikleri gibi. 40 gün önceki memelerimle şimdiki memelerim arasında ciddi fark var. Benim tek alışamadığım yat-kalk-yat seansları oldu elbet ona da alışırız.

Ve izninizle kocama sesleneyim:

Sevgili kocacığım doğum anından bugüne kadar gösterdiğin tüm destek için, varlığın için çok teşekkür ederim. Bir de arada ben de durmuyor alsana Aren'i demezsen daha da çok teşekkür ederim :)




10 yorum:

Güray dedi ki...

Sevgili eşim ; ben bu yazını günlerdir bekledim yazmayınca da bir önceki yazına eleştiri yaptım hatta : ))eleştiriyi post edip ana sayfaya gelindiğinde bu yazıyı okudum..benimde anlatmak istediğim şeyler bunlardı..öperim ama bazen Aren senden başka kimsede durmuyor :) Kesin sonuç alınan son çaremizsin napalım :)

Adsız dedi ki...

canım benim acaba neden günlerdir beklemiş olabilirsin sakın o hanimiş annesi seansları yüzünden olabilir mi tatlım :) henüz aren memede veya üzerimde uyurken yazı yazmayı beceremiyorum tatlım.
Öperiz biz de seni çok pek çok severiz

sibel dedi ki...

Gerçi postlara bakınca karı koca arasına girip yorum yapılmaz ama erkekler biz bayanlardan daha alıngan. Onlar asla yerilmeyi sevmiyorlar ve malesef çocuk kucağında dayanabildikleri maksimum süreç 5 dk sonra bir ses duyarsın "karıcım çocuk durmuyor" o çocuk bizde nasıl duruyor bilmiyorum ama annelik böyle bişey işte yol uzun..

Deli Anne dedi ki...

ahhah! Tüten'im:) 40 uçtu ferahladın değil mi:) ohh şükürler olsun.. Kocalar da alınıyor hemen değil mi, hele ulu orta söyleyince hemen içerliyorlar.. dikkatli olmak laızm:)

Dorikus dedi ki...

Tüteennnn favorimsin :))) Kocişe burdan verdiğin mesaj evde söylediğinden daha etkili oluyor farketmişsindir :)) Ailecek çok iyi gidiyorsunuz bgence, hepinize sevgiler

Hayat ve Kurabiyesi dedi ki...

Merhaba,
Tuğba blogunda bahsetmişti sizden. Bende 28 haftalık hamile olarak burda buldum kendimi. Tebrik ederim sizi ve eşinizi. Yazdıkların gözümü korkutmadı değil ama doğum ve sonrasının içine çektiği düşüncelerle birlikte kendimi o şartlara hazırlamamda yardımcı olacak.
Siz böyle destek gördüğünüz için gerçekten çok şanslısınz.. Umarım benim eşimde enaz sizin eşiniz kadar anlayışlı olur. Lohusalık döneminde birde eşimle sorun yaşamak istemiyorum..
Ailenize sevgiler..

bir güzel çift dedi ki...

Bir önceki yazını da bunu da ilgiyle okudum hatta tuttum Ali ye de okuttum.Bizi neler bekler acep?konulu uzun sohbetler ettik ve iyi ki böyle bir yazı yazdı Tüten dedim.Bu arada ben biliyorum eşinin ne kadar yardımcı bir eş olduğunu,twitter dan :)Allah mutluluğunuzu,yuvanızın huzurunu daim etsin...

Adsız dedi ki...

Yorumlar için teşekkür ederim. Hamile olanlar siz bunlara bakmayın ve kendi başınıza gelmeyeceğini düşünün lütfen. Ama kulağınızın bir köşesinde dursunda hazırlıklı olun. Fakat hiçbir insanın bir olmadığı gibi hiçbir bebek hiçbir lohusa aynı değil. Doğum yapacaklara kolay bir doğum ve yumuşacık geçip gidecek bir lohusalık dönemi diliyorum. Benim gibi bebişli ve çocuklulara da kolaylıklar dilerim

my little world dedi ki...

benim de ne zamandır bekleyen bir lohusalık taslağım vardı,sizin kırk uçtu yazısını defneyle yaşamak blogunda görerek geldim,ben de döktüm içimi..bizim kız dana kadar oldu gerçi ama lohusalık depresyonu içime oturduğundan yazmadan duramadım..Siz daha çabuk atlatmışsınız:) maşallah diyeyim de nazarım değmesin:))sevgiler...

Adsız dedi ki...

Hepinize yorumlarınıziçin teşekkür ederim şu blog sisteminde tek tek cevap verme şansım olsa vereceğim. Yorumlarınız benim için çok kıymetli bilmenizi isterim. Biz iyiyiz artık. Sevgilerimle TUTEN