Mutluluk....

"Ben 5 yasındayken annem bana her zaman mutluluğun hayatın anahtarı olduğunu söylerdi. Okula gittiğimde büyüyünce ne olmak istediğimi sordular ben de "mutlu" dedim. Onlar da bana ne sorulduğunu anlamadığımı söyledikler ben de onlara hayatı anlamadıklarını söyledim."

Benim için mutluluğun en güzel karelerinden biri hayatımdaki 2 erkek ve onların mutlu olduğu an. Bu anların oluşturduğu hayat insana ölürken gözlerini huzurla kapattırır....

Aren ile ilgili aldığım en güzel iltifat duyduğum en güzel söz; "Ne kadar mutlu bir bebek" şükürler olsun ki Aren gerçekten mutlu bir bebek. Bunun için çok çabalıyoruz. Okuyoruz, araştırıyoruz hatta duymak isterseniz bu konuda da yazabilirim.

Aren ileride John Lenon gibi biri olup da annem&babam bana bu hayatta ne olursa ol önce mutlu ol demeyi öğretti der mi bilemiyorum ama benim Aren'e yegane öğretmek istediğim şey budur:  MUTLULUK. Mutluluğun bir seçim olduğu, bir bakış açısı olduğu.

Çocukları hayata hazırlamak cümlesine ve zihniyetine çok karşıyım. Hayatın zor olduğunu ve güçlü kalmaları gerektiğini değil hayatın mutluluk verici birşey olduğunu öğretelim onlara, eşlik ederken en kıymetli emanetimize bu hayatta karşılaştıkları zorluklara fırsat gözüyle bakabilecekleri zihniyeti yerleştirelim zihinlerine. Mutluluğun öğrenilebilen birşey olduğunu gösterelim onlara.

Bir gün büyüyüp koca adam olduklarına bana annemden babamdan kalan en önemli şey budur desinler.

Öyle isterim ki Arenin büyüyüp bana bunun için teşekkür değil ufak bir öpücük kondurmasına bir telefon açıp veya bir yemek sohbetinde Mutluyum Anne demesini çok isterim. Nasılsın Aren dediğim de iyiyim yerine mutluğum anne cümlesini duymak içindir tüm çabam.

Ben Aren'i yetiştirirken tüm kurguyu bunun üzerine kuruyorum dilerim başarılı olurum. Dilerim dünya üzerindeki tüm çocuklar önce mutlu olmasını öğrenirler gerisi zaten kendiliğinden gelir.

Aren Mir benim mutlu oğlum daima öyle kal mutlulukların katlanarak artsın seviyorum seni gülen gözlüm gülen yüzlüm kulağına bıkmadan fısıldadığım gibi....